چگونه سیستم نظردهی بذاریم؟
ظاهرا نبود سیستم نظردهی برای یه سری وبلاگها معضل شده و خیلی ها دنبال این هستن که جایگزینی برای اون پیدا کنن .من هم از طریق "چشم تو چشم" متوجه شدم که میشه یه سیستم جایگزین برای اون گذاشت که الان براتون توضیح میدم باید چی کار کنین:
اول تشریف میبرین به سایت زیر و خیلی راحت و سریع برای خودتون یه سیستم نظردهی میگیرین:
http://www.haloscan.com/
حالا باید این کدها رو جایی که میگم قرار بدین(توجه داشته باشین که این کدها رو پس از ثبت نام خود سایت هم در اختیارتون میذاره و لازم نیست از وبلاگ من کپی کنین من دارم طریقه قرار دادن صحیح کد رو توضیح میدم):
<script type="text/javascript" src="http://www.haloscan.com/load.php?user=HALOSCAN-ID"> </script>
این کد باید بین <head> و <head> هر جایی که خواستین قرار بگیره .و باید اسمی رو که با اون ثبت نام کردین رو به جای HALOSCAN-ID قرار بدین.میدونم که خیلی هاتون خیال میکنین کار سختیه برای اینکه بیشتر راهنماییتون کرده باشم یه قسمت از کدهای خودمو که این کد در میونش قرار داده شده رو میارم تا دقیق متوجه بشین.من با اسم angularmotion ثبت نام کرده بودم.
<html xmlns:v="urn:schemas-microsoft-com:vml" xmlns:o="urn:schemas-microsoft-com:office:office" xmlns="http://www.w3.org/TR/REC-html40">
<head>
<title>:: Adiabatic ::</title>
<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8">
<link rel="File-List" href="adi%20joon_files/filelist.xml">
<script type="text/javascript" src="http://www.haloscan.com/load.php?user=angularmotion"> </script>
<bgsound src="http://www.naghmeh.com/Naghmehcard/MIDI/songbird_kennyG.mid"loop="-1">
<style>
Body { background: #FFFFFF; font-family: Tahoma, times new roman, sans-serif; font-size: 8pt; margin: 0px }
A { font-family: Tahoma, times new roman, sans-serif; color:#0069C3; text-decoration: none }
A:hover { font-family: Tahoma, times new roman, sans-serif; color:#FF0000 }
A.postedby {font-size: 7pt; color: #999999; text-decoration: none }
.blogtitle { font-family: Arial, times new roman, sans-serif; color: #FFFFFF; font-size: 36px; font-weight: bold;
margin:2px; width:450; height:50; filter:glow(Color=#000000,Strength=2) }
.links { font-size: 8pt; color: #000095; line-height: 170%; text-decoration: none }
.date { font-family: Tahoma, times new roman, sans-serif; color: #FF9C00; font-size: 10pt; font-weight: bold }
.posts { font-family: Tahoma, times new roman, sans-serif; color: #000000; font-size: 8pt; line-height: 170% }
</style>
<style fprolloverstyle>A:hover {color: red; font-weight: bold}
خواهش میکنم نترسین.این فقط مثال بود که بدونین کجا باید کد رو قرار بدین و کاری که شما قراره انجام بدین فقط کپی کردن یه خطه.پس توی اون کد اولی که گفتم اسمی رو که باهاش ثبت نام کردین رو دقیق قرار میدین و با توجه به مثالی که زدم اونو سر جاش قرار میدین
مرحله بعدی خیلی مهمه .چون خیلی ها کدها رو تو صفحه شون قرار میدن ولی برای همه نوشته ها یه کد قرار میگیره و نظرات هر نوشته از اون یکی متمایز نمیشه این کد رو زیر کدهای نظر دهی سابق خود وبلاگ که تو همون صفحه اصلیه قرار بدین الان مثالشم میزنم که اشتباه نکنین فعلا کدها رو داشته باشین:
<a href="javascript:HaloScan('[#date]');"><script type="text/javascript">postCount('[#date]');</script></a>
این کدها رو بدون تغییر جاییکه گفتم قرار بدین مثلا من خودم اونا رو اینجا قرار دادم:
<a class="postedby" href='archive.asp?viewblog=20030805&date=08/05/03&id=65'>+ نوشته شده توسط آدیاباتیک در ساعت [#time]</a><BR><BR>
<BR>
<a href="javascript:HaloScan('[#time]');"><script type="text/javascript">postCount('[#time]');</script></a>
</div>
خب همونطور که میبینین اصلا کاری نداره .دلیل اینکه برای خیلی ها اشتباه میشه اینه که کد دوم رو تغییر نمیدن(یعنی همین کدی که من تغییر داده اش رو الان بهتون دادم).پس حواستون باشه کد دومی رو که سایت در اختیارتون میذاره حتما عوض کنین. الان مبنای کد ما برای تمایز دادن نظرات از همدیگه زمان نوشته شدن نوشته است که تو کد با date مشخص شده و اگه یه متغیر برای کد تعریف نکنیم برای همه اونا یکسان عمل میکنه .امیدوارم مشکلتون حل شده باشه.کد سوم برای تبلیغات سایته و میتونین تو صفحه نذارین.
مراحل کار رو با رنگ زرد مشخص کردم و مثال ها رو بارنگ صورتی پس میبینین که کاری نداره.سئوالی داشتین بپرسین.
انتخاب شوهر
یک مرکز خرید وجود داشت که زنان میتوانستند به آنجا بروند و مردی را انتخاب کنندکه شوهر آنها باشد. این مرکز پنج طبقه داشت و هر چه که طبقات بالا تر میرفتند خصوصیات مثبت مردان بیشتر میشد. اما اگر در طبقه ای در را باز کنند باید حتما آن مرد را انتخاب کنند و اگر به طبقه بالا تر رفتند دیگر اجازه بازگشت ندارند و هر شخص فقط یک بار میتواند از این مرکز استفاده کند.
روزی دو دختر که با هم دوست بودند به این مرکز رفتند تا شوهر مورد نظر خود را پیدا کنند.
در اولین طبقه بر روی در نوشته شده بود: این مردان شغل وبچه های دوست داشتنی دارند. دختری که تابلو را خوانده بود گفت: خب بهتر از کار نداشتن یا بچه نداشتن است ولی دوست دارم ببینم بالا تری ها چگونه اند؟؟
پس رفتند.
در طبقه دوم نوشته بود: این مردان شغلی با حقوق زیاد بچه های دوست داشتنی و چهره زیبا دارند. دختر گفت: هووم م م طبقه بالا تر چه جوریه....؟
طبقه سوم: این مردان شغلی با حقوق زیاد بچه های دوست داشتنی و چهره زیبا دارند ودر کار خانه هم کمک می کنند. دختر گفت: وااای ..... چقدر وسوسه انگیز. ولی بریم بالا ترو دوباره رفتند.
طبقه چهارم:این مردان شغلی با حقوق زیاد بچه های دوست داشتنی و چهره ای زیبا دارند . همچنین در کار خانه کمک میکنند و هدف های عالی دارند.آن دو واقعا بوجد آمده بودنند.دختر:وای چقدر خوب. پس چه چیزی ممکنه در طبقه آخر باشه!!!! آنها گریه کردنند.
پس به طبقه پنجم رفتند. آنجا نوشته بود:این طبقه فقط برای اینست که ثابت کنند زنان راضی شدنی نیستند . از اینکه به مرکز ما آمده اید متشکریم و روز خوبی را برای شما آرزومندیم.!!
نقل از وبلاگ دخترتنها
پیله
چند وقت پیش مطلبی رو خوندم که نظرم رو جلب کرد.
مردی داشت بیرون اومدن پروانه ای رو از پیله تماشا می کرد. بعد از مدتی حس کرد که پروانه خسته شده و قادر نیست از سوراخ تنگ پیله به راحتی بیرون بیاد. به همین دلیل تصمیم گرفت که به پروانه لطف کنه و کمک کرد تا پروانه راحت از پیله بیرون بیاد. بالهای پروانه هنوز خیس و مچاله بود، مرد منتظر شد تا پروانه بالهاش رو باز کنه و پرواز کنه. اما انتظار بی فایده بود. مرد مهربون نمی دونست که اون تلاش و زحمت طاقت فرسا برای عبور از سوراخ تنگ پیله، تمرین و تضمینی بود برای قوی شدن عضلات پروانه. اون پروانه تا آخر عمرش ( که حالا باید انتظار کوتاه تر شدنش رو هم داشته باشیم، آخه بدون بال چطور از دست پرنده ها فرار کنه ...؟؟!! ) دیگه قادر به پرواز نبود.
عمل این مرد مهربون دقیقاً مثل مهربونی های بیش از اندازه، نگرانی های بی مورد و محدود کردن های نا بجای اکثر پدر و مادر های خودمونه. انقدر دلسوزی بی مورد و توجه بیش از اندازه به نوجوونها و جوونهاشون دارن که کاملاً اونا رو وابسته، بی جربزه و ضعیف بار میارن و بعد توقع دارن که فرزندانشون بتونن روی پای خودشون بیاستن، تصمیم گیری کنن، با مشکلات کنار بیان و خرد نشن. ( البته با شرایط فرهنگی و اجتماعی که داریم، والدین حق دارن که نگران باشن، اما ما می خوایم کنارمون باشین، مشاورمون، ناظر پیشرفتمون و نه پیش قراول راهمون).
روی صحبتم با همه ی پدر و مادر هاست :
لطفاً اجازه بدید خودمون از پیله هامون بیرون بیایم. به این بالها برای ادامه زندگی نیاز داریم . قول میدم شاهد اوج گرفتنمون هم باشید .
مرتضی زمانی