دندون طمع رو باید روکش طلا کرد !

یکی از چیزهایی که قبلا جایی خوندم و خیلی خوشم اومد این نکته بود که در بسیاری از اوقات موفقیت خود بزرگترین مانع برای کسب موفقیته این حالت زمانی پیش میاد که شما به موفقیتی دست پیدا می کنین و بعد به تصور اینکه این پایان راهه و یا اینکه موفقیت کسب شده تون خیلی بزرگه و شاید فراتر از لیاقت شماست دست از تلاش و حتی فکر کردن در مورد موفقیتهای بزرگتر بر می دارین . موفقیت و حرکت به سمت اون باید دائمی باشه متاسفانه یکی از چیزهایی که تو فرهنگ ما بد جا افتاده همین نکته ست مثلا طرف خونه نداشته و همیشه آرزوی یه آپارتمان نقلی رو در سر می پرورونده به هر تقدیر به خواسته اش میرسه و بعد وقتی از آرزوی خودش در مورد یه آپارتمان بزرگتر صحبت می کنه بهش می گن تو چقدر ناشکری تا همین دیروز آرزوی آپارتمان نقلی داشتی حالا که خدا بهت داد ناشکری میکنی و بعد ربطش میدن به اینکه آدمیزاد طماعه و ... اصلا این صحبتها نیست آدمی که قانع بشه ناشکره چون ظرفیت خودش رو نشناخته .جالبه توی کار هم من مصادیق این قضیه رو دیدم میگن ما دیگه رسیدیم به این نقطه انگار که دیگه از این نقطه جلوتر امکانپذیر نیست (حالا خوبه که کسی باورش نمیشده به همین نقطه هم برسن ) چند سال پیش خوندم جایی شعارشون اینه که Every thing that can be done , can be done perfectly و این یعنی بهبود مستمر همون چیزی که ژاپنی ها بهش میگن KAIZEN و باهاش دنیا رو دگرگون کردن .

تحت تاثیر گفته های منفی که در اطراف خود می شنوید قرار نگیرید ، هر چه تخته سیاه تر باشد بهتر می توان روی آن نوشت به تفکر مثبت خود ادامه دهید .... آنانت پای

هیچ فکر نمی کردم اونجایی که خدمت می کردم دخترها رو ختنه می کنن .