از وقتی که بچه بودم این مرض رو تیم ملی داشته و هنوز هم داره .هیچ کس هم نفهمیده چشه.حتی بلاژویچ بنده خدا هم که خودش رو کشت و کلی کار علمی روی این تیم انجام داد در نهایت قربانی شکست غیر قابل توجیه به بحرین شد .تا حالا صد دفعه این باختهای مسخره رو به مغرور شدن بازیکنان نسبت دادن و هر دفعه با یادآور شدن گذشته به این نتیجه رسیدن که نباید مغرور شد و نباید دست کم گرفت ولی باز هم همون آشه و همون کاسه .یه چیز جالب دیگه ای هم که وجود داره عصبی شدن جماعت بازیکن تو این مسابقاته که اگه خاطرتون باشه یه بار هم تو بازی با قطر باعث اخراج شدن کریم باقری شد .امروز هم دیگه شاهکار بود تو مسابقاتی که لااقل تو آسیا انعکاس وسیعی داره دو تا بازیکن خودی افتادن تو جون هم .خودتون رو بگذارین جای تماشاگر خارجی ببینین چه نتیجه ای از این قضیه میگیرین تماشاگر خارجی که حتما از زلزله بم هم با خبر بوده واز انگ تروریست بودنی که این روزها به تو دنیا بهمون زدن هم حتما مطلعه .پیش خودش لابد میگه از یه ملت عقب افتاده مثل ایران این چیزها بعید نیست .ایران کشور عجیب و غریبیه بعضی وقتها برای گناه ناکرده ممکنه اعدام هم بشی و بعضی وقتها از خطاهای بزرگ بسادگی گذشت میکنن و لابد برای همین هم هست که اینیم ! منتظر بمونین ببینین با بازیکنانی که آبروی یه ملت رو بردن چه برخوردی میشه .در این میون آدم از سانسورهای صداوسیما حالش بهم میخوره .که چی مثلا صحنه زدو خورد رو سانسور کردن؟ که برای کسی بد آموزی نداشته باشه ؟ یا اینکه بعدا کل قضیه رو منکر بشن؟ این برخورد به صحنه کشیدن تئوری "ادب از که آموختی از بی ادبان " بود که لقمان ارائه کرده بود وسانسور کردنش تنها از صدا وسیمای ما بر میومد و بس.نکته دیگه اینکه اگه تو تیم ملی ایران شایسته سالاری هست تو باقی جاهای مملکت هم هست .آقا وقتی نمی تونن (چون یه عده نمیخوان ) تو تیم ملی شایسته ها رو جمع کنن چه توقعی میره که تو بقیه بخشهایی که مثل تیم ملی هم زیر ذره بین نیستن این اتفاق بیفته؟ خدا کنه ایران حالا حالا ها حذف نشه چون من میخوام ببینم این جسارت تو کادر تیم ملی وجود داره که جناب علی دایی رو ولو شده یک ربع از جریان بازی خارج کنن؟ خدا پدر علی دایی رو بیامرزه ولی من معتقدم اگه بابای علی دایی نمی مرد ما تو بوسان هم قهرمان نمیشدیم !!! امروز یا روز خوش شانسی ایران بود و یا عمان خیلی بدشانس بود که نتیجه بازی مساوی تموم شد .خوشبختانه نتیجه بازیهای ما تا اینجای کار طوریه که هنوز میشه اگر و مگر کرد آخه ایرانی جماعت از اگر و مگر خیلی خوشش میاد .
دوستی دارم که به قول خودش تا میتونه از مواهب هستی برخوردار شده و زندگی رو بر اساس گفته های خودش ، آسون می گیره هر بار که منو میبینه کلی نصیحتم میکنه که منم همون رویه رو پیش بگیرم و یه مقدار هم خوشی تو زندگیم وارد کنم البته منم با خوشی و اینها مخالفتی ندارم ولی ... بگذریم .همینطور که با هم حرف می زدیم ازش پرسیدم شیرین ترین لحظات زندگیت چه زمانهایی بوده .من خودم معتقدم بیشتر مردم لحظات شیرین زندگی شون لحظاتیه که در اون از لذتهای معنوی برخوردار میشن میخواستم این نظریه ام روی این دوستم امتحان کنم !!! و دقیقا هم همینطور بود میگفت چند وقت پیش که تونسته بود به خانواده اش تو مسایل اقتصادی کمک کنه خیلی لذت برده و همینطور میگفت هر وقت که تو تخصص خودش به کسی کمک میکنه و کار رو درست انجام میده واقعا لذت میبره لذتی که وصف نشدنیه .شما چطور ؟ اگه ازتون بپرسن قشنگ ترین و لذت بخش ترین لحظات زندگی تون کی بوده چی میگین؟