یار دوازدهم
مدتها پیش وقتی علی دایی گلزن قهاری بود خیلی ها در ایران دوستش داشتن . او بازیکن جاه طلبی بود که فوتبال رو حین تحصیل در بهترین دانشگاه ایران ادامه داده بود . شاید همین تحصیل کرده بودن نوعی حس برتری رو در او القا کرده بود . سران ایران از ابتدای انقلاب با ستاره ها مشکل داشتن به نظر اونها هنرپیشه های سینما خوانندگان و ورزشکاران فاکتورهای لازم رو برای ستاره شدن و به تبع اون الگو شدن برای جوانان رو نداشتن از نظر اونها ستاره های واقعی شهدای جنگ بودن که جونشون رو در راه کشورشون فدا کردن با این حال نظر ورزشکاران همچنان محبوب بودن و مورد توجه عموم مردم . کم کم حکومت وارد ورزش هم شد و علی دایی که تحصیلکرده بود می تونست برای بسیاری جوانان الگو باشه این می تونه قسمتی از دلایل بوجود آمدن موجودیتی به نام علی دایی باشه که مدتیست به هیولای فوتبال ایران بدل شده . واقعا به حال ورزش حکومتی باید تاسف خورد که الگوهاش مظهر خودخواهی و خودکامگی هستن . موجودی مثل علی دایی که در حال حاضر نه تنها به درد تیم ملی نمیخوره بلکه از مشکلات این تیم به شمار میاد به لطف قضایای پشت پرده ای که به لطف عدم اطلاع رسانی آزاد عموم ازش بیخبرن همچنان در زمین فوتبال حرکت می کنه تا به تعداد بازیهای ملیش اضافه کنه .مطمئن باشین برانکو هم مثل من و شما می دونه او دیگه خاصیتش رو در زمین مسابقه از دست داده ولی معلوم نیست چرا جرات نمی کنه او رو عوض بکنه . حالا که همه شاکی شدن شایعه کردن طرف کمرش درد می کنه که دلیلی داشته باشن تو مسابقات بعدی به زمین نفرستنش . این بابا تو بازی با مکزیک در مجموع چند بار بیشتر توپ با بدنش برخورد نکرد و جالب بود بجای اینکه مدافعان مکزیک روی او خطا کنن او روی مدافعان خطا می کرد . البته به نظر من به این راحتی از دست او نمیشه راحت شد بزودی او رو در کسوت مربیگری تیم ملی خواهیم دید و دیگه بعد از اون باید خر آورد و باقالی بارکرد !
توجه کردین یا نه ؟ وبلاگم سه ساله شده .
